Hoe ga je als grootouders om met de scheiding?

De band tussen grootouders en kleinkinderen is bijzonder en deze bijzondere band wil je natuurlijk als opa en oma graag in stand houden, ook als je kinderen gaan scheiden. Je wilt steun bieden en behulpzaam zijn, maar soms is het heel lastig in te schatten waar je goed aan doet. Wat kun je doen voor je kleinkinderen in deze emotionele periode? En wanneer kun je juist beter wat afstand nemen?

Een veilige basis

Veel kinderen vinden het fijn om juist als de sfeer thuis gespannen is, bij opa en oma te zijn. Jullie zijn vertrouwd en jullie huis vormt een veilige basis, een plek waar de kinderen op hun gemak zijn. Ze wat vaker laten logeren en een beetje extra aandacht doet ze goed. In een tijd vol veranderingen is het heerlijk dat bij opa en oma alles nog hetzelfde is. Als je kunt zorgen voor afleiding, is dat voor hen én voor jezelf goed!

Lekker kletsen

En natuurlijk ben je er voor ze als ze verdrietig zijn en ze willen praten over wat hen bezig houdt. Laat merken dat ze hun gevoelens mogen tonen en dat die gevoelens veilig zijn bij jou. Maar ook als ze niet willen praten, is dat niet erg. Dring niet aan. Het komt vanzelf als de behoefte er is. Daarnaast gaat ook het gewone leven door. Dus lekker kletsen over alledaagse dingen als school, sport en vriendjes hoort er bij. Juist ook tijdens deze gesprekken kom je erachter hoe je kleinkind in zijn vel zit.      

Blijf neutraal

Als de scheiding van je kind moeizaam verloopt en er veel strijd is, kan het verleidelijk zijn om je mening te geven en bijvoorbeeld partij te kiezen voor je zoon of dochter. Maar voorkom dat je in deze strijd betrokken raakt. Je kinderen zijn volwassen en zullen het zelf op moeten lossen. Als jullie  neutraal blijven, is dat ook voor je kleinkinderen prettig. Zij zijn loyaal naar beide ouders, houden van hen allebei evenveel, dus hoe fijn is het dan als opa en oma zich niet in het ‘kamp’ van één van de ouders begeven? Meegaan in de strijd vergroot bovendien de kans dat één van de ouders daar zodanige moeite mee heeft, dat hij/zij het contact van de kinderen met de grootouders tegenhoudt of zelfs wil verbreken.

Zit de tijd uit…

Het blijft schipperen. Als grootouder sta je aan de zijlijn. Juist als je je zorgen maakt over het welzijn van je kleinkinderen, kan ik me voorstellen dat je het daar toch over wilt hebben. Het kan zeker goed zijn om het gesprek met beide ouders aan te gaan als je je zorgen maakt, zolang dat gesprek maar niet op een beschuldigende manier wordt gevoerd.

En soms is het gewoon een kwestie van de tijd uitzitten wanneer het contact stroef verloopt en je de kleinkinderen minder ziet dan je zou willen….. Op het moment dat de emoties wat minder heftig worden en iedereen langzamerhand weer in zijn normale doen komt, ontstaat er vaak vanzelf ruimte om de draad weer op te pakken. Als jullie als opa en oma in de tussentijd, weliswaar wat meer op de achtergrond, ‘in de buurt’ bleven en hebben geaccepteerd dat het even is wat het is, is die stap naar meer contact zo weer gemaakt.